NADAT HIJ VEERTIG DAGEN
EN NACHTEN GEVAST HAD,
KREEG HIJ HONGER (Mt 4,2)

Christenen vasten veertig dagen als verwijzing naar de veertig dagen die Jezus in de woestijn verbleef. De woestijn is een eenzame plek. Alles waarmee we normaal omringd zijn ontbreekt. Dat is confronterend en laat je balanceren tussen alleen zijn en eenzaamheid. Juist in deze ongemakkelijke situatie krijgt Jezus te maken met bekoringen.

Bekoren en verleiden, onze reclame-makers weten er alles van. Meestal worden verleidingen beantwoord met een passie en zijn ze gericht op persoonlijk genot. Passie is als een gemoedsaandoening waaraan je niet kunt weerstaan. Passie weerlegt grenzen en verdubbelt mogelijkheden. In het goed en in het kwaad.

Passie kan je beter maken, dan is het een steekvlam van liefde. En die vlam kan twee kanten uit: naar anderen of naar mezelf. Want je hebt naastenliefde en eigenliefde en beiden zijn ze passioneel. Passie kan je ondergang worden. Maar ook anderen tot leven brengen.

De drie bekoringen van Jezus in de woestijn tonen aan waar Zijn passie ligt. Al deze bekoringen zijn trouwens aktueel. De eerste bekoring gaat over brood en daarmee over onze koopkracht. Dat is misschien wel heilige koe van het Westen. Leven wij voor het brood of om het brood?

De tweede bekoring is de macht. Die kunnen we aanwenden zodat anderen ons vrezen en dienen. Een blijvende verleiding in het gezin, op het werk en in de politiek. Vergapen we ons aan louter machtigen en laten we degenen met weinig aanzien links liggen?

Tenslotte is er de verleiding van de sensatie. De verlokking van de vedettecultus, de wereld van glitter en glamour, van succesverhalen in de social media. In hoeverre creëren we een wereld van schone schijn omwille van de erkenning?

Jezus is de jonge rebel die driemaal neen zegt. Hij kiest voor de eenzame weg van een eerlijke en goed mens. En wij? Hoe licht zijn wij te verleiden? Alles heeft zijn prijs. Iedereen is te verleiden en te over te halen.

Net als Jezus maken we beproevingen mee. Hierin toont God zijn vertrouwen in de mens. De vraag is hoe we ermee omgaan. Dat is een kwestie van vertrouwen, zoals ouders vertrouwen stellen in hun kinderen en hen op een bepaald moment vrij laten. Uiteindelijk komt het er voor ons op neer, wat doe ik? Welk getuigenis leg ik af?

Bekoringen kunnen de liefde sterker maken. Als het tenminste om echte liefde gaat. Kleine vuurtjes doven uit bij sterke wind, maar grote vuren branden des te feller.

De weg die Jezus ons in de woestijn wijst, hadden we wellicht zelf niet gevonden. Het is meer dan een humane keuze die de veertigdagentijd ons stelt. Het is een dienst aan God die ons vertrouwen schenkt en vreugde en vrede geeft. Een passionele uitdaging in deze vastentijd.

(Eugène Dassen)