VREES NIET MARIA,
WANT GIJ HEBT
GENADE GEVONDEN BIJ GOD (Lc. 1,30)

Vanavond zal het kerstmis zijn. Laat het feest maar komen! De voorbereidingen voor het kerstfeest worden almaar groter en drukker. Ons huis versieren, kaarten versturen, cadeaus kopen en een feestmaal bereiden. We hebben het er maar druk mee. Maar is dat kerstmis? Vieren we ‘zo’ ons kerstfeest? Door zo te handelen vieren we alleen nog onszelf. Het zijn onze wensen, onze cadeaus en ons eten.

Natuurlijk doe ik ons allen hiermee te kort. De decembermaand roept sentiment op en werkt op ons gemoed. Het lijkt alsof dit alles ons iets inschikkelijker maakt. Veel mensen worden stiller, de monden kleiner en de harten groter. We denken aan de anderen die het minder goed getroffen heeft. Voedselpakketen worden verzameld en goede doelen gesteund. We laten anderen delen in de vreugde van het kerstfeest.

Het evangelie op de laatste adventszondag spreekt over Jezus en Maria die de geboorte van Jezus van heel nabij hebben meegemaakt. We horen dat Maria het nieuwe leven onder haar hart draagt, en dat daarmee Jozef in verlegenheid komt. Het Kind in Maria’s schoot is niet van Jozef. We hebben weinig fantasie nodig om ons voor te stellen wat er menselijkerwijs in Jozef en evenzeer in Maria omgaat.

Het evangelie wil meer zijn dan enkel een verhaal over emoties. Het wil vooral laten zien dat God zich in deze wereld kwetsbaar opstelt. Hij wil mensen doen delen in Zijn leven. Maar niet met dwang. Maria en Jozef zijn beeld van ons. Zij staan voor onszelf en voor alle mensen. Vrede en gerechtigheid oftewel Gods wereld komt niet uit de lucht gevallen. God zoekt mensen die met, in én door Hem daaraan bouwen.

Wij zijn geen robots, geen marionetten, geen machines en geen geprogrammeerde computers. Wij zijn mensen met een eigen, vrije wil. En daarmee acht God ons hoog. Aan ons is iedere dag opnieuw de keuze om met Hem in zee te gaan. We kijken vandaag nog eens naar Maria en Jozef en we begrijpen het nu. Wij zijn het bij wie nu aangeklopt wordt. Aan ons is het nu om de heilige Geest binnen te laten.

Nog iets mogen we leren van het evangelie van vandaag. Maria en Jozef zijn mensen die elkaar de ruimte geven. Zij slokken elkaar niet op. Zij beseffen dat iedere mens een eigen Godsverhouding heeft en dat dit te respecteren is. Want er zijn zoveel wegen naar God als dat er mensen zijn.

Vertaald betekent dit dat wij genodigd zijn om ruimhartig naar elkaar te kijken. We zijn genodigd de heilige Geest de ruimte te geven in mensen te werken. Zie ik het nog, dat mensen om mij heen net als ik geraakt zijn door wat van God komt? Zie ik het nog, dat iedere andere mens ten diepste – net als ikzelf - een door God beminde is? Dat ons daarom in onze omgang met anderen vertrouwen past in plaats van wantrouwen?

Kerstmis is niet meer ver. Het Kind in Maria’s schoot is niet enkel een Kind van mensen. We zijn genodigd te zien dat God een nieuw begin maakt. Hij neemt het initiatief. Maar dat initiatief kan alleen werken als mensen zoals Maria en Jozef dat deden, het oppakken en aannemen. Laten we ons hart openen voor God. Want als we Jezus niet aannemen in ons hart, blijft Kerstmis steken in een winterkermis.

Tot vanavond en tot morgen! Waar? In de kerk! ;-)

(Eugène Dassen)