Beeld: Marianne Lubrecht
Caspar van Hilten droeg afgelopen zondag, 1 december 2024, in de Sint-Janskerk een door hem zelf geschreven gedicht voor. Marianne Lubrecht voerde een kort gesprek met Caspar van Hilten over aanleiding en beweegredenen.
Bij elkaar te gast, als familie
‘Jaarlijks is er in het kader van de oecumene op de Eerste Advent een gezamenlijke viering in de Sint Servaas en de Sint Jan,’ zegt Caspar van Hilten, docent aan de lerarenopleiding Fontys in Sittard en zeer betrokken bij zowel de Sint Servaas-gemeenschap als de voorbereiding van de Heiligdomsvaart 2025. ‘De Mis, respectievelijk de Dienst, begint in beide kerken apart. Na circa 45 minuten gaan de gelovigen van beide kerken bij elkaar “op bezoek”. Vast element is het voorlezen van een speciaal voor de gelegenheid geschreven tekst, die als leidraad en inspiratie kan dienen. Bemoediging ook. Het ene jaar gaan de aanwezigen in de Sint Servaas naar de Sint Jan en het andere jaar is het omgekeerd,’ legt Van Hilten uit. ‘Afgelopen zondag, 1 december 2024, was de Sint-Jan gastheer. Ik ben zelf al lange tijd vanuit de Sint Servaas betrokken bij deze oecumenische vieringen en de voorbereiding daarvan. Ik schrijf ieder jaar het gedicht en lees dat dan zelf voor in de Sint Jan. Iemand anders leest het op hetzelfde moment voor in de Sint Servaas. Als een brug van woorden tussen twee kerkgemeenschappen.’
Bruggenbouwer
‘Er is jaarlijks een thema,’ zegt Van Hilten. ‘Dit keer hebben we gekozen voor hetzelfde thema als de Heiligdomsvaart 2025: “Wees een bruggenbouwer”. Dat niet alleen omdat de Heiligdomsvaart ophanden is, maar ook omdat de thematiek verdrietig genoeg in veel opzichten zeer actueel is in deze wereld.’
De brug die voert naar het licht
‘Uitgangspunt bij het schrijven van het gedicht “Advent 2024 – Wees een bruggenbouwer” was de gedachte
dat een Maastricht zonder fysieke bruggen zo goed als ondenkbaar is. We gebruiken ze iedere dag, bijna gedachteloos vaak. Ze zijn eenvoudigweg onmisbaar. Minstens even belangrijk, mogelijk zelfs nóg belangrijker, meen ik,’ zegt Caspar van Hilten, ‘zijn de verbindingen, de relaties tussen mensen. Toegegeven: ze zijn ook moeilijk, soms fragiel. Maar onontbeerlijk. Het zijn uiteindelijk deze bruggen die voeren naar het licht.’
Advent 2024 – Wees een bruggenbouwer
Stel je voor, Maastricht zonder brug
Dat vind toch niemand meer voorstelbaar
We steken over, gedachteloos en vlug
De brug is simpelweg onmisbaar
Bruggen bouw je ook tussen ménsen
Je verdiept je oprecht in hem en haar
Je luistert oprecht naar hun wensen
Zo kom je veel dichter tot elkaar
Bruggen bouwen is het thema van de Heiligdomsvaart
Wees een bruggenbouwer is de leus
Maar is dit ons nog wel wat waard?
Waarom is bruggen bouwen een keus?
Roept Jezus ons niet op om samen te werken,
Om uit te gaan van de ander als zus of broer?
Als we ons tot onszelf beperken
Ligt een wereld met conflicten op de loer
In deze tijd worden veel bruggen afgebroken
Oorlogen worden gevoerd, mensen gedood
Over vluchtelingen wordt als tweederangs gesproken
We houden ze tegen op zee met een militaire boot
Laten we bidden om inzicht
Dat we de brug slaan met volle kracht
De brug die voert naar het licht
Het licht dat Jezus ons bracht